Of we ons hier nog vermaken? Jawel hoor. Het is bij vlagen wat saai en eentonig, maar als dat het enigste is hoeven we ons (nog) geen zorgen te maken.
Contact in lockdown (Column week 17)
Waar de winkels in Nederland langzaam weer opengaan is hier alles nog dicht en duurt de lockdown voort. Het is niet anders. Gelukkig verandert het niets aan het heerlijke weer. Vrijwel elke dag kunnen we hier buiten zitten en genieten we van een heerlijk bakje koffie, de kinderen spelen ondertussen op het plein. In de loop van de middag maken we een lange wandeling naar een meertje met zwanen (ze broeden!) en gooien we wat brood naar ze toe. Er zitten vaak ook een aantal schildpadjes op een boomstam aan het zonnebaden. Zij hebben blijkbaar geen last van een zogeheten lockdown en nemen elke dag zoals die komt. Tenslotte kunnen zij zich op elk gewenst moment terugtrekken in hun schild.
Koning angst (Column week 13)
We hebben een nieuwe koning. Koning Angst. De machtsovername was heel subtiel, maar nu zit hij toch echt op de troon en hij trekt de teugels strak aan. Ook Londen is ten prooi gevallen als het epicentrum van de besmettingen in Engeland. Vanaf afgelopen maandagavond zitten we officieel in een lockdown. De besluiten van de overheid zijn goed, maar ze gieten olie op het angstvuur dat in veel mensen is ontstoken.
Regen (column week 9)
Het regent in Londen. Wellicht verbaast dit jullie niet. Toen het duidelijk was dat we naar Londen gingen verhuizen, was een veel gehoorde reactie: ,,Neem je paraplu mee!” Blijkbaar is het zo dat Engeland synoniem is met regen. Echter, een paar weken geleden zeiden we nog tegen elkaar dat het weer hier beter was dan in Nederland. Voor ons gevoel regent het minder in Londen en schijnt de zon meer. Ja, echt! Hadden we het maar niet gezegd. Sindsdien regent het iedere dag en er lijkt nog geen verandering in te komen. Maar goed, de feiten liegen niet en die vertellen ons dat het in Londen gemiddeld 106 dagen per jaar regent en in Nederland 217.
Weer aan de studie! (column week 5)
De twee weken op Urk zijn omgevlogen. Het was goed en fijn om (bijna) iedereen weer te zien en te spreken. Maar het was ook goed en fijn om weer huiswaarts te keren. We hadden wel echt het gevoel dat weer ’thuis’ kwamen. De week erna had ik nog vrij maar Levi mocht op dinsdag al naar school toe en wonder boven wonder: hij had er zin in! Het verwondert ons nog steeds hoe snel kinderen de taal oppakken en onder de knie krijgen. Als we thuis een poosje Engels praten geven ze gewoon antwoord. Ze verstaan het dus gewoon!
Kerst op Urk (column week 51)
Het is maandagochtend zeven uur. Ik zit aan de keukentafel met een heerlijk bakje koffie. Op Urk. We huizen deze twee weken namelijk in een prachtig huis aan de Amaliahof. Het is leuk en goed om weer even terug te zijn. De tijd vliegt. Vrijdag vertrekken we alweer richting Londen en ik weet niet of de kinderen wel weer meewillen. Ze worden zo enorm verwend!